Eerste prijs
‘n Oale jas
Joen toal paste die as ’n jas
dij waarmte geft bie winterdag
en bie regen het lief dreug holt,
woar wind gain vat op krigt.
Joen woorden stevig as bakstain,
zinnen staark as muren van een hoes,
klonken mie in d’ oren as wat over
was van aander tied en aander oord.
Tougelieks spraken joe tegen mie
ain twijde toal, hoog mor kold,
dij ‘k wel verston mor nait vuilde,
dij mie voak laangs hoed ofgleed.
Op ’n dag gingen ie naor overkaant.
‘k Zai joe nog kleumend op brug stoan
veurdat ie in het wiede laand verdween
en joen woorden als damp verwaaiden.
In ainen leek alles loos en leeg
en van gain betaiken. Sunt dij dag
waait en draait wind, komt zun op
en gaait e onder, stroomt daip noar zee.
Aaltemet droag ik nou joen oale jas.
Dij zit mie veuls te roem om scholders,
maauwen binnen te laang en knopen vot,
mor in de stof roek ik nog joen sproak.
Jaap van der Molen
Gronings dialect
Tweede prijs
Alleen – ahn Spraak
In jedeen Hart dor is ´n Stä´,
wor wohrt wedd, seeker, fast,
wat seehr daan heff,
wor Levd´ heff quält,
solang bit nee
weer Leven blaiht.
Heil sacht köm ik up di weer to.
man liekut hest du mi seggt wat is –
un ik sweeg still
un dachde noch,
ik sä to veel.
De Ros´, de ik hüllt in mien Hand,
ik föhlde bloß noch
Doorn
un ahnde still,
dat du weddst gahn.
Kien Woort van di
uk nich van mi
us fehlt de Spraak
Man wenn du geihst,
un ik swieg still,
den gröttsten Fehler ik dann maak.
Ik bidd´ di sacht: bliev hier bi mi,
ik deel mit di mien Hart un Seel.
Bi di alleen,
dor möchd´ ik we´n,
man ´t geiht ja nich alleen na mi
bloß du alleen,
du hest de Wahl
doch du alleen büst´t,
de all weet
dat du weddst gahn
Mien Oogen maak ik to, worüm?
ik mag nich seihn,
dat ik mit di hier stah alleen
ahn een Woort
ahn Spraak
Heinrich Siefer
Oldenburger Platt
Derde prijs
bestemming
zukend naor weurde
onderweg verloorn
flonkert eur ogen
gräöl um de mond
de taal van vrogger
op spraekende lippm
eur wind bluistert
eur grös kleurt gruun
eur weurde streumt
onbegreepm verlangn
wodt neet meer verstaon
zee hef der gin weet
de weg kwiet
maor
Ithaka evonn
Joop Hekkelman
Dialect van de Noord-West Achterhoek
In berre
“Allò, eewn boek an boek”
“Boeken staan in de kast”
“Dat zint beuke”
“Beuken staan in het bos”
Tilburger in Eanter
Mut nog völle learn
Truus van de Krol
Eanters
Dichter up Woorden-Söke
De Dichter will van Taal mehr weten.
Dat Volk kickt he up d’ Snuut.
He jaggt in mennig Spraak-Rebetten
He is up Woorden ut.
De Dichter will de Woorden fangen.
De schrifft he up en Bladd.
He lustert na de Woordenklangen,
Maal sacht, maal düchtig radd.
He deit na plattdüüts Woorden söken
Un sett de denn in ’t Maat.
Up Plattdüüts proten, singen, flöken –
Up Versmaat is Verlaat.
Juchheien hier, daar Quinkeleeren,
De Lyrik hollt all ut.
Un ok maal deftig Swadroneeren
Mit „Schisshack“-„Satansbruud“.
De Versen klaar a b a b
Mit Wiefke-, Mantjeriem.
De Jambus brengt dat best up Stee,
Kleevt Sülven as mit Liem.
In elke Strophe mit veer Versen,
So kummt de Riemeree daarher,
Sett reinweg Lyrik-Wunnerkersen
Van Förm un Inhalt, Maat un mehr.
De Dichter söcht de oll Begrepen,
Hett ok mit neje keen Verdreet.
Verleden Tied un Tokummst repen
Al alltied dat, wat Nu denn heet.
Wenn superneje un staffolle
Begrepen mitenanner gahn,
Denn hett de plattdüüts Taal de vulle,
De frömde Tokummst al bestahn.
Hans-Hermann Briese
Norden, Duitsland
Kopschrieven
Loop bie pad en weg
zai wonderboarlek
schiere om mie tou
neem alens wel woar
mor zai t voak naauw
joagend op weelderg
daanzende woorden
bin k votmoakend
aan schrieven ien kop
zo laang k mien dìnken
nait dail mit aandern
blift mien laand mie aal
mor laiver worden
dijen gedachten
as kool, wordt miemern
schrieven, komt pìn der
nait aan te pas, mor
is dìnken ien tied wel
onder woorden brocht
Nane van der Molen
Hogelandster variant van het Gronings
BOABEL
op t puntje van mien tong
worden woorden die net geboren bennen
wild as hongerende kaalver
die ruken aan t veurjoar
nor buten willen, uutbreken
vrij wezen willen
k loat ze goan tot ze bedoaren
en sluug ien t gras leggen te bekommen
van wat veraanderd is om heur hen
ik ken der niet bij blieven tot ze verstienen
en n eeuwegheid noa wat ik zeid heb
weer bruukt worden om van n toren te bouwen
Are Meijer
Toal geboortestreek, t Grunninger Westerketier
Klein ars poëtica
Dichten is een diek sluten, hiel andachtig
kieken hoe het water stopt mit stromen
de hoed van een schip kalefatern of uut
de dikke mist van taol ‘n gedicht halen
het magt vief zwanen wezen, in wisselnde
formatie hiel lège aover ‘t water vliegend
ie pleurt mar wat in de panne of ie gaot
naor de markt, smaak lig op de tonge
um de beelden te verdichten, tot regels in
te klinken, zuuk ‘ie naor passende woorden
wat blef nao ‘t schrappen en herschikken
mut helder wezen as glas, gestold uut zaand.
Henk Huinink
Drents